 |
Życiorysy |
Georg Simon Ohm (16.03.1789 - 06.07.1854) - matematyk niemiecki, profesor politechniki w Norym-
berdze (lata 1833-1849) i uniwersytetu w Monachium (po 1849 roku). Po zainteresowaniu się fizyką
napisał prace, głównie z zakresu elektryczności i akustyki. W 1826 roku sformułował prawo, opisujące
wzajemną zależność rezystancji, napięcia i prądu elektrycznego, płynącego przez przewodnik. Prawo
to nazwane Prawem Ohma (I=U/R), ma decydujące znaczenie dla całej nauki o elektryczności. Badał
nagrzewanie się przewodników, podczas przepływu prądu elektrycznego. Odkrył zależność rezystancji
od formy geometrycznej przewodnika. W 1843 roku stwierdził, że najprostsze wrażenie słuchowe jest
wywołane drganiami harmonicznymi. Jego prace, pisane skomplikowanym matematycznym językiem,
długo nie były uznawane przez ówczesnych fizyków. Jego nazwiskiem nazwano jednostkę rezystancji
elektrycznej - om.
Michael Faraday (22.09.1791 - 25.08.1867) - fizyk i chemik angielski, eksperymentator, samouk.
Profesor Instytutu Królewskiego i Uniwersytetu w Oksfordzie. W 1825 roku odkrył benzen, wydzielił
naftalen, heksachloroetan, koloidalne złoto. Był też twórcą prostej metody skraplania gazów.
Przeprowadził pionierskie prace nad stalami stopowymi i szkłem optycznym. Stwierdził katalityczne
działanie światła w reakcjach chlorowców na węglowodory. Prowadził badania dotyczące elektry-
czności i stworzył podstawy elektrochemii. W 1831 roku odkrył zjawisko indukcji elektromagnetycznej,
co przyczyniło się do powstania nowego działu w fizyce - elektrodynamiki. Odkrył również zjawisko
samoindukcji. W latach 1833-1834 sformułował prawa dotyczące elektrolizy. Zbudował pierwszy
model prądnicy i silnika elektrycznego. W 1845 roku wyjaśnił istotę diamagnetyzmu i paramagnetyzmu.
Wprowadził do nauki pojęcie linii sił pola elektromagnetycznego i wysunął twierdzenie, że ładunki
elektryczne oddziaływują na siebie poprzez takie pole. W 1848 roku odkrył zjawisko magnetooptyczne,
polegające na skręcaniu płaszczyzny polaryzacji światła w polu magnetycznym, równoległym do wiązki
światła. Odkrycie to stało się główną przesłanką do ustalenia elektromagnetycznej teorii światła.
Od jego nazwiska pochodzi nazwa jednostki pojemności elektrycznej - farad.
Joseph Henry (17.12.1797 - 13.05.1878) - fizyk amerykański, profesor w Princeton. Niezależnie od
Faradaya odkrył zjawisko indukcji elektromagnetycznej i samoindukcji, jednak w publikacji wyników
został uprzedzony przez Faradaya. Usprawnił elektromagnes, stosując (jako pierwszy) drut izolowany,
dzięki czemu mógł nawijać na rdzeniu wiele zwojów i nie następowało między nimi przebicie. Stosując
tę technikę skonstruował w Yale najsilniejszy wówczas elektromagnes (mogący unieść 1040 kg).
W 1831 roku zbudował jedno z pierwszych urządzeń wykorzystujących elektryczność do generowania
ruchu (silnik elektromagnetyczny). Późniejsze jego badania dotyczyły zastosowania ziemi, jako prze-
wodu do przepływu prądu elektrycznego (1835 rok) oraz oscylacyjnego przebiegu wyładowania kon-
densatora. W 1848 wraz ze Stephenem Alexandrem stwierdził, że plamy słoneczne są chłodniejsze od
ich otoczenia. Badał również zjawiska związane z akustyką pomieszczeń, np. pogłos. Od jego nazwiska
pochodzi nazwa jednostki indukcyjności elektrycznej - henr.